Licht en luchtig zijn de madrigalen: levens- en liefdesliedjes uit de 16e en 17e eeuw. Tanzen und Springen (Hans Leo Hassler, 1564-1612) Dans en zing, maak plezier. Weep, o mine eyes (John Bennet, 1599) Weent, o mijn ogen, nimmer aflatend, Ach, deze tranenstroom, kan volgens mij niet verder stijgen, Oh wanneer zal deze vloed zo hoog reiken dat ik erin zal verdrinken? Come again (John Dowland, 1562-1625) In 6 coupletten bezingt La Grenouille de fases van verdriet die de minnaar doormaakt als zijn lief hem verlaten heeft: verlangen - verdriet - vol pijn - vol zelfmedelijden - boos - ’t is hopeloos… Se tu mi lassi (Claudio Monteverdi, 1567-1643) Fair Phillis I saw sitting (John Farmer, 1565-1605) Herderinnetje Phillis is de heuvels ingetrokken, verliefde Amynthas gaat haar zoeken. Over de heuvels rent hij, op en af, en eindelijk…….vindt hij haar en toen gingen ze zoenen…. Bonjour, mon coeur (Orlando di Lasso, 1532-1594) Er is in de tekst een groot verleider aan het woord. Hij heeft zijn liefje eerst laten zitten en komt nu weer aandraven met een stortvloed aan koosnaampjes. Hij kan zich die ontrouw blijkbaar permitteren want hij weet dat zijn 'douce rebelle' al verloren is nog voor hij het eerste woord heeft gezegd. Il bianco e dolce cigno (Jacob Arcadelt, 1505-1568) …ik sterf in gelukzaligheid een dood, die me vervult van vreugde en verlangen. Als ik bij het sterven geen andere smart voel, dan zou ik wel duizend keer per dag willen sterven…. Now is the month of maying (Thomas Morley, 1595) Speel, maak plezier!